Wycinek z Encyklopedii Brittanica:
Powstały w 1966 roku rock psychodeliczny stał się ścieżką dźwiękową szerszej eksploracji kulturowej ruchu hipisowskiego. Początkowo skupiona na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, gdzie wczesny Grateful Dead występował jako domowy zespół na „happeningach” multimedialnych Acid Test pisarza Kena Keseya, psychodelia szybko rozprzestrzeniła się z rejonu Zatoki San Francisco na resztę kraju, a następnie do Europy, by stać się głównym fenomenem rockowym późnych lat 60-tych. Oprócz Grateful Dead, psychodeliczne zespoły z Zachodniego Wybrzeża obejmowały Love, the Charlatans, The Doors i Jefferson Airplane, w którym wyróżniał się głos Grace Slick i znalazł się w pierwszej dziesiątce hitów w 1967 roku z „Somebody to Love” i „White Rabbit”. W międzyczasie 13th Floor Elevators z Austin w Teksasie uosabiało mroczniejszy, bardziej psychotyczny szał acid rocka - charakteryzujący się przesterowanymi gitarami, wzmocnionym sprzężeniem zwrotnym i brzęczącymi motywami gitar pod wpływem muzyki wschodniej. Prowadzony przez Roky'ego Ericksona, utalentowanego muzyka, który później trafił do szpitala z powodu choroby psychicznej, 13th Floor Elevators wydało cztery szalone albumy z dziwacznym bluesem, przed swoim rozwiązaniem w 1969 roku. Na wschodnim wybrzeżu Velvet Underground symbolizowało nihilistyczną, chłodniejszą wersję psychodelii, wykorzystującą jej techniki dźwiękowe, ale dystansującą się od bardziej melodycznej kultury „dzieci kwiatów”.