QMS - brzmienie trochę garażowe, coś mi tu brakuje. Chyba precyzji zmontowania utworu. Mimo pozytywnych recenzji jestem na nie.
LW - nieco w duchu „Born to be Wild”, dynamiczna, dobra do szybkiej jazdy. Super brzmi gitara.
VF - ponoć wywarli duży wpływ na Deep Purple, co słychać w kooperacji gitary i organów w tym utworze. Oj, gdyby takie zespoły nagrywały taką muzykę dziś; ileż smacznych detali produkcja mogłaby wyeksponować... 
JC - uwielbiam tego wokalistę wijącego się przy mikrofonie, wykonującego dziwne ruchy ramion i rąk. Tu prawdziwy blues, z krzykiem wyprutym z głębi jestestwa... Ciekawe dołączenie solówki na flecie poprzecznym w środku utworu - trochę jak Jethro Tull, solo na klawiszach uspokaja, solo na gitarze pobudza.
BF - Autorem utworu jest Eric Clapton, śpiewa Steve Winwood. Eric tak napisał tekst (w całości), że nie mógł wokalnie wyciągnąć górnych nut; oddał go Steve’owi. Super zagrany, doskonała perkusja GB. Niby utwór religijny a na okładce płyty nastolatka topless...
W - nazwał bym to hard rockiem; mocne brzmienie, twardy rytm, surowa gitara. Niezły zabieg: od połowy utworu lekkie wyciszenie, chwila na refleksję i łup - rusza ściana muzyki z ostrymi solówkami i szesnastkami na bębnach...