Zastanawiałem się, czy dodać Stefana do tego rozdziału. Obydwie płyty solowe pojawiły się jeszcze w latach siedemdziesiątych: pierwsza, gdy Yes zrobiło sobie roczną przerwę, druga gdy z Yes odszedł, bo przestał mu się podobać popowy kierunek, w którym zmierzali. W latach osiemdziesiątych Steve grał w założonej przez siebie formacji Asia - o której już było w rozdziale Popping. Pod koniec dekady wziął udział w innej grupie, ale o niej w osobnym rozdziale. Steve wrócił do Yes w 1995 i gra zespole do dziś.

DoS: tu znowu pomogli koledzy z zespołu: Alan White na perkusji i Patrick Moraz na klawiszach. Faktem jest, że Steve głosu porażającego nie ma - i na tym się zatrzymam.

A:  przypuszczam, że nawet przy dużych chęciach i pracy innych członków zespołu nie dałoby się tego materiału przerobić na utwór Yes.

P: a to już płyta druga, którą bardzo lubię. Na otwierającym ją utworze Steve gra chyba na dziewięciu gitarach! Na bębnach znowu Alan White.

AaCh: cudowna pięciominutowa suita; gitar chyba z 11. Blues wymieszany z folkiem - czyli prog. Na kalwiszach znowu Patrick Moraz, a na perkusji tym razem Bill Bruford - z wcześniejszych edycji Yes. I śpiew nawet nie najgorszy… Może dlatego, że taki trochę szeptany,