- Humdrum- 1977
- On the Air - 1978
- Family Snapshot - 1980
- The Rhythm of the Heat - 1982
- Lay Your Hands on Me - 1982
- Red Rain - 1986
- A Different Drum - 1989
Komentarz Jacka:
Peter odszedł z Genesis w roku 1975, gdy nie mógł pogodzić życia rodzinnego z reżimem zespołu rockowego (płyta - tournee - płyta - tournee…) Wielu fanów zdziwiła ta decyzja - przecież wzbili się na szczyty muzycznej sławy, zespół miał reputację solidnych muzyków, a koncerty przyciągały teatralnym spektaklem świateł, dymów, filmów wyświetlanych w tle i kostiumów frontmana - czytaj Petera. Zaczął tworzyć dla siebie, co umożliwiło mu obniżyć nieco oktawę podawaną mu przez kompozytora większości dzieł Genesis: Tony Banksa. Eksplorował zainteresowania muzyką świata, zaprosił do nagrań wielu zacnych muzyków i dzięki temu stał się jednym z najbardziej popularnych muzyków rockowych w historii. Poniżej próbka jego muzyki do roku 1989, w którym jego muzyczna kariera nadal się rozpędzała.
H: krótka ballada, ale jakże piękna. W drugiej połowie (symfonicznej) widać jak ładnie kontrastuje się z niższy głos Petera z wysokimi partiami organów.
OtA: utwór otwiera drugą płytę. Do pomocy przyszli Peterowi... Robert Fripp i Tony Levin - który od tej pory już stale będzie z nim nagrywał i występował. Mimo, że płyta nie była spektakularnym sukcesem bardzo ją lubię. Jest surowa i wielowątkowa, jak szafa grająca.
FS: suita - w niecałe 5 minut! Zwierzenia snajpera/zabójcy, który szuka sławy. Saksofon to rzadkość u PG… Peter zdecydował - na całej płycie żadnych cymbałów (talerzy).
TRotH: REWELACJA. Opowieść o współczesnym podróżniku, który poddaje się rytmowi afrykańskich bębnów, zagracając poczucie rzeczywistości… Utwór dla perkusistów!
LYHoM: czwarta płyta jest tak dobra, że daję z niej kolejny utwór. Peter eksperymentował z dźwiękiem; w tym utworze mamy przetworzony odgłos gwizdka z czajnika i tartych o siebie płyt chodnikowych. Utwór o szamanach leczących dotykiem. Cuuudo!
RR: tak zaczyna się największy komercyjny sukces PG. Płyta “So”. Na niej zaczął współpracę z perkusistą Manu Katche - który jest mistrzem tworzenia nastrojów.
ADD: A to muzyka filmowa, do “Ostatniego Kuszenia Chrystusa”. Scorsese wziął Petera do tego zadania chyba z tytułu grzebaniu artysty w muzyce całego świata. Stąd na płycie muzycy z Bliskiego Wschodu, Afryki, Europy i Azji Południowej. A fragment obrazuje uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy.
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.