Z Jonem Andersonem problem jest innego rodzaju. Jego głos jest tak nietypowy, unikalny, ciepły, że z pewnością wielu muzyków stara się, aby z nimi nagrał płyty. A Jon nie odmawia. Sporo go słychać użyczającego głosu licznym artystom. Pierwsza solowa płyta - Olias of Sunhillow - powstała w czasie rocznej przerwy w twórczości Yes (zobacz Steve Howe) . Kolejną wypuścił gdy odszedł z grupy, gdy praca w studio stawała się zbyt trudnym przeżyciem. Zawsze miał pociąg do muzyki etnicznej, z przyjemnością współpracuje z muzykami z różnych kultur. Od 2008 - po silnym ataku astmy z którego wychodził przez większość roku - rozstał się z Yes i rozwija solową karierę. Zaprasza dobrych muzyków i i oni zapraszają Jona do współpracy.

FotM: wszystkie instrumenty grane przez Jona; nauczył się tego przez kilka miesięcy roku 1976.
SaB: jeden z trzech utworów przyniesionych przez Jona na sesje nagrań Yes w ’78; nie zostały zaakceptowane przez resztę zespołu…
A: piękny utwór z Simonem Phillipsem na bębnach; opisuje narodziny córki Jona (Debory); minisuita z kilkoma tematami muzycznymi.
P: To malutki wybryk; skaczemy do trzeciej płyty duetu Jona z Vangelisem (jeszcze wrócą). Utwór powstał na kanwie wydarzeń w Polsce: Solidarności, sprzeciwu prostych ludzi przeciwko reżimowi. Na koncertach Yes w ’97 roku w Warszawie i Katowicach Jon zaśpiewał ten utwór, dodając “‘cause Poland has changed the World!”. Byłem tego świadkiem w Spodku.
IoF: bardzo optymistyczna piosenka, trochę w brzmeniu Toto. Już bardzo popowo, chociaż lekki ząbek tu czuć.