Tu już 10 utworów. Początek prawdzie rockowy, coś jak Deep Purple. Dobre granie, ze zmiennym metrum.
W drugiej połowie saksofon brzmi przerażająco.
Nr 2 to ballada z fletem w roli głównej. To taka maniera chyba, że drugi utwór musi być odpoczynkiem po mocniejszym pierwszym. Ale miło się tego słucha.
W utworze trzecim flet przypomina nieco manierę Jethro Tull.
A potem znowu zespół brzmi jak Purpurowi.
Czegoś mi w tej płycie brakuje - jakiegoś przesłania, zwartości, nawet trudno wskazać „na kogo grają” muzycy. Tak bardzo zróżnicowana muzyka - aż do folkowej, wręcz zakonnej narracji.
Ale można słuchać,