„We gonna give you Pictures at Exhibition” - mówi Keith Emerson do rozentuzjazmowanej publiczności.
I zaczął grać. To też emersoniada, bo muzykę skomponował Modest Musorgski jeszcze w 1874 roku. Wersję na orkiestrę rozpropagował Marcel Ravel.
Ta płyta demonstruje cudownie, gdzie tkwią korzenie prog-rocka, skąd czerpie inspiracje i jak bardzo przenikają się muzyczne światy. I udowadnia, że wirtuoz pozostanie wirtuozem, bez względu na rodzaj muzyki.
W 14:47 kończy się „Old Castle” (cudownym pedałem basowym) i przechodzi w „Blues Variation”. I potem ten pierwszy akord na hammondzie i perkusja zaczyna bluesowo!!!
Co za przejście! 
Greg Lake dorobił teksty (cudowne) do kilku utworów; to nadało zupełnie inny wymiar muzyce klasycznej. „The Sage” ma nawet trochę ducha hiszpańskich trubadurów. Na koniec - Greg przestaje grać i... cisza. Dopiero po chwili rzęsiste brawa. Dla mnie to dowód, jak wsłuchana w muzykę była wtedy publiczność.
Pod koniec „The Great Gates of Kiev” Greg śpiewa:
„There’s no end to my life,
no beginning to my death,
death is life”.
Emerson i Lake odeszli, a ich muzyka (ich życie) nadal wzrusza, uwodzi, zachwyca...