BBT to brytyjski zespół progresywny z silnymi wtrętami folku - często słychać w ich utworach skrzypce, flet, a ostatnio instrumentarium jeszcze bardziej się rozbudowało. Działalność zaczęli w 1990, ale ilustracje muzyczne zaczną się dopiero od ich czwartej płyty z 2004 roku, w którym Sean Filkins przejął rolę wokalisty. Zespół gra do dziś, z coraz większymi sukcesami; częste roszady muzyków wychodzą im na dobre. 

TRMFO: piosenka była pierwotnie zatytułowana “You Can't Draw Love” i została zainspirowana historią siedmioletniej wówczas córki gitarzysty Grega Spawtona. Sielskie wprowadzenie - trochę w duchu Anthony’ego Phillipsa, choć melotron bardziej wypełnia tło. Wokal zasila Laura Murch. Piękne progresywne solo gitarowe na koniec utworu.

PUIYT: jak pisze Wiki “… to album koncepcyjny eksplorujący teorię chaosu, komunikację, porażkę, śmierć, stratę i żałobę. Opowieść dotyczy śmierci osoby, która była powiązana z wybuchającą gwiazdą w odległej galaktyce.” Na gitarze basowej gościnnie gra w tym utworze Pete Trewavas (z Marillion) a na perkusji - Nick D’Virgilio (ze Spock’s Beard), który po tej płycie stanie się stałym członkiem zespołu. Plus flet, skrzypce, melotron, hammond… wow, ile tu muzyki!

VB: pierwsza płyta, na której występuję David Langdon, wokalista grający z zespołem do obecnych czasów. Gdy Genesis szukał następcy Phila Collinsa (w 1996) David startował w konkursie, ale rolę dostał Ray Wilson. Gdy wsłuchuję się w jego śpiew często znajduję tymbr głosu Phila…Cudowny utwór o budowniczych Wiktoriańskich monumentów. Z jedyną w sobie solówką na kornecie.

K: muzycznie, to hołd złożony Peterowi Gabrielowi z ery Genesis. Utwór opowiada historię potężnej  (i pobożnej) Eadgyth wnuczki króla Alfreda Wielkiego, (wspominanej jako św. Edyta).  Siostra króla Athelstana, poślubiła króla Ottona z Niemiec w 929 roku.

H: przecudne zakończenie płyty. Rewelacyjne aranżacje wokalne. Powolne gitarowe arpeggio, nad którymi rozbrzmiewa solo altówki, Do tego zdumiewająca gra na bębnach Nicka. Na koniec (w tle) wymieniane są nazwy kwiatów (myślę, że tych, które można znaleźć pod żywopłotem)

ECR: wracają nostalgiczno-historyczne tematy Anglii, która po prostu już nie istnieje. Wiejskie życie na wschodnim wybrzeżu, David jest wokalistą, który potrafi przywołać taki obraz. Utwór pełen muzycznych huśtawek i zakrętów, zmieniających się nastrojów i metrum: prawdziwe progresywne niebo. A fragment od 9:20 kładzie na kolana, wyciska łzy i oczyszcza duchowo. Królestwo Boże na ziemi zaczyna się od 10:50.

W: historia opowiada o poganach chodzących po domach i sadach, dzielących się w dużych ilościach Wassail, dosyć mocnym, sfermentowanym cydrem. Śpiewane zaklęcia miały zapewnić dobre zbiory jabłek (i cydru!) w następnym roku. Brzmienie utworu podobne do Traffic (Stevie Winwood?) Melodia zgrabna, niemal zachęcająca do śpiewania razem z grupą.  Świetna sekcja skrzypiec wzmacnia sielankowy charakter.

EG: znowu dużo tu zmienności, przeskoków z tematu na temat (czasami trochę niezręcznych) ale melodie nadal wciągają. Bardzo dobre fragmenty instrumentalne (nie umniejszając talentu Davida). I jakież wspaniałe zakończenie.

TSBS: w tym samym roku pojawiła się płyta z kilkoma starymi utworami zaaranżowanymi na nowo i kilkoma nowymi, które “odkrywają krajobrazy, rzeki i miejsca spotkań, zabierając słuchacza w odkrywcze podróże po całym świecie i do gwiazd”. Zaczyna się lirycznie i cichutko a końca sekcją dętą i pedałami basowymi!

F: tekst dotyczy Leonardo Da Vinci - obywatela Florencji. Utwór zaczyna się dość prosto gitarą akustyczną, mandoliną i zharmonizowanym wokalem. Następnie ma nieco bardziej złożone brzmienie, a wraz z dodawaniem kolejnych głosów powstają harmonie. Mamy tu otwarte przestrzenie, z naciskiem na kilkuwarstwowy wokal. Moog przejmuje radosną solówkę, a następnie oddaje pałeczkę gitarze. Dźwięk staje się symfoniczny, z efektami chóralnymi i szczytem crescendo, po czym tradycyjnie schodzi z punktu kulminacyjnego i zwalnia, aż do zakończenia.

A: a to już wydawnictwo z roku 2021.  Świetny utwór instrumentalny, w którym jednak słyszymy Davida - gra na flecie, a na skrzypcach pomaga mu Aidan O'Rourke. Po raz kolejny mamy cudownie brzmiące staromodne klawisze i sekcję dętą. Ten utwór to BBT w najlepszym wydaniu. Można sobie usiąść i pozwolić, aby ten cudowny dźwięk, ze zmianami sygnatur i ścianą dźwięku, obmywał nasze zmęczone ego. Należy słuchać go głośno, mając w sobie słońce.

Gathering Speed (2004)
- The Road Much Further On

The Difference Machine (2007)
- Pick Up If You’re There

Underfall Yard (2009)
- Victorian Brickwork

Far Skies Deep Time (2011) EP
- Kingmaker

English Electric Part 1 (2012)
-Hedgerow

English Electric Part 2 (2013)
- East Coast Racer

Folklore (2016)
- Wassail

Grimspound (2017)
- Experimental Gentlemen

The Second Brightest Star (2017)
- The Second Brightest Star

Grand Tour (2019)
- Florentine

Common Ground (2021)
- Apollo