LZ: niektórzy nazywają to dzieło największym rockowym utworem wszechczasów. Jimmie Page gra tu na Fenderze Telecaster, gitarze podarowanej mu przez Jeff’a Becka (chociaż na koncercie wykonywał partie na dwugryfowym Gibsonie). Ważny utwór w moim życiu.
BMcG: protestsong, przestrzegający przed naciśnięciem czerwonego guzika. Są tacy, który twierdzą, że utwór nie stracił na aktualności, są i tacy, którzy argumentują, że jednak żyje nam się lepiej i bezpieczniej (Steven Pinker).
D: Bardzo podobne do „I’ve got you Baby” Cher... To pierwszy singiel Donovana i od razu sukces i w UK i USA. Dobry głos, gitara i harmonijka: recepta na pierwszorzędną balladę.
TB: nie wiedziałem, że to tak wiekowy utwór. A uwielbiam go, szczególnie w wykonaniu This Mortal Coil z ’83 roku. Po prostu ciarki mnie przechodzą. Dzięki Tim za sprowadzenie tej muzyki z Nieba...
SR: to oczywiście o sprzedawcach słodkich słów czyli narkotykowych dealerach. Piosenka prosta, ale dobrze nagrana, klimatyczna. Autor nie zdobył sławy w USA ale w Australii i RPA, o czym opowiada film wspomniany przez Kubę. Trochę psychodelii pod koniec utworu, ale w takich klimatach musiała się pojawić!
A: ciekawostka - ten koń w tytule to też slangowa nazwa heroiny... dlatego utwór był zakazany w niektórych stanach USA, ale i tak dotarł do pierwszego miejsca listy przebojów. U nas grał go często Piotr Kaczkowski w Trójce.
NY: i znowu myślałem, że to utwór kogoś innego (Boney M w tym przypadku). Neil gra na akustycznej gitarze i harmonijce ustnej, w chórku (na koniec) wtórują mu James Taylor i Linda Ronstadt. Bob Dylan nie lubił tego utworu, bo brzmiał zbyt podobnie do jego stylu.
TW: kultowy utwór z ’72. Przepiękne krzyki Alibabek!!! Genialne słowa, dobrze zagrane. Z YT: „To powinno być w ‚Hair’ Formana w finałowej scenie”.
Tak, kawałek powinien trafić do rozdziału 15...