P: Pierwsze nuty kojarzą mi się z Kanonem D-dur Johanna Pachelbela (na troje skrzypiec i basso continuo), skomponowany w 1680, czyli w okresie baroku. Stąd blisko do rocku. W utworze słuchać klawesyn, co też dodaje do klimatu sprzed czterech wieków. To modlitwa, czyli dzieło bardziej podchodzi pod gospel, co podkreśla chórek i mocne głosy solistów (też chyba o klasycznym rodowodzie).
JB: Perła soul, przeżerająca się do wnętrza duszy, choć trwa tylko 2:45. To męski świat, ale nic by nie znaczył bez kobiety lub dziewczyny. Amen. Dodanie czegoś więcej będzie profanacją.
OR: tak zwana pościelówa, chociaż określenie to na pewno spłyca temat. Sekcja dęta pięknie podkreśla dramat. Śpiew, recytacja, krzyk - na pewno autentyczne - starają się wyrazić to niewyrażalne; no bo jak może się czuć facet o 2:45 nad ranem ze swoją ukochaną.
Z YT: „to utwór, do którego zawsze mogę tańczyć z żoną, nocą w salonie.”