Cięższe brzmienie: no to budzę się.
Aardwark: nie tak znowu ciężko, chociaż dynamiczne. Do rzężenie to chyba moog (sprawdziłem, to dalej hammond, ale zniekształcony). Bardzo fajne tempo, noga automatycznie przytupuje.
Warhourse: tak, tu ciężar jest, organy go podsycają, hi-hat mógłby być otwarty, to by jeszcze dodało wagi... muzyka przyspiesza (budzi), riff na basie - całkiem ciekawy. Solo na klawiszach - sprawnie zagrane, ale już chyba przez następcę Ricka Wakemana, który grał tylko na demo.
Pugh’s Place: bardzo progresywna wersja hitu Beatlesów. Organy w tle to sprawiają. Te dziwne wibracje.I oczywiście solo na flecie. W Holandii od roku już działała grupa Focus, w której Tijs Van Leer rewelacyjne grał na flecie, organach i śpiewał.
O Focus jeszcze będzie.