Znowu kompletna niewiadoma. I znowu przyjemne zaskoczenie. Pojawiły się eksperymenty z brzmieniem, jakby ćmy latały między kolumnami. Zachrypnięty wokal, krzykliwy, o specyficznej manierze głosu, typowej dla tamtych lat. Pięknie dopełniony harmonijką ustną. Dźwięki dochodzą jakby z tuby (lub garażu - jak pisze Kuba) co dodaje pewnej klaustrofobii, zagęszczenia klimatu. Szybka zmiana metrum w „Roller Coster” podnosi ciśnienie.
I te ćmy; a może to efekt wokalny (tubudubudubu....).
I znowu ktoś ładnie napisał na YT: po co słuchać nowej muzyki skoro wciąż można odkrywać wspaniałe utwory z lat 60-tych.