Od samego początku, czyli krzyku emitowanego przez wokalistę (posiadającego pokaźną diastemę) czuć dynamikę hard rocka. Nie wiedziałem, że stanowili inspirację dla Kiss i Aerosmith (to nieco później).
Lubię takie długie aranżacje, niekończące się solówki, udziwnienia dźwiękowe - to przecież psychodelia.
„I want you...” - początek trochę jak „Wild Thing”.
​​​​​​​I znowu, piękne, kosmiczne solo grane do mocnego riffu na drugiej gitarze. Ciekawe połączenie. Potem wyciszenie (najczęściej to zaproszenie publiczności do śpiewu lub oklasków). Stękania, wzdechy - hmm, skojarzenia nieco cielesne. Odgłosy delikatnie tylko wspomagane basem - i po chwili wybuch - euforia! Ciekawy zespół!