Grateful Dead to też muzyka, która kojarzy mi się z truck’erami, kierowcami wielkich ciężarówek prujących przez Stany. Słychać jeszcze wyraźne ślady bluesa, mocne brzmienie, ładnie chórki. Pasaż śpiewany w św. Stefanie przez wokalistę (Bob Weir?) - bardzo trąci psychodelią. Album broni się po 50 latach.

Słuchając takiej muzyki można wpaść w trans, zacząć zagłębiać się w siebie, odkrywać pokłady świętości i czystego zła...

Piękne zgranie solówki gitarowej z wtrąceniami organów. Muzyka czasami grana od niechcenia, rozrzucone nuty nie przeszkadzają wokaliście rozwijać poetykę tekstu. Dziś już mało takich utworów.