Rok 1981 - w którym Xerox zaprezentował mysz komputerową, strzelali do Papieża i wprowadzono Stan Wojenny.

Genesis: to dalej dobry, progresywny album. Utwór tytułowy w drugiej, improwizowanej części był świetnie grany na koncertach. “Keep it Dark” - opowieść o chłopaku, który spotkał kosmitów, ale nikt mu nie wierzył… I “Dodo” pełen patosu i złożonej linii perkusji. Świetny!

Jon & Vangelis: były dwie edycje tej płyty - pierwsza “biała” - którą mieliśmy na winylu i druga “kolorowa”, na której odwrócono strony 1 z 2 i dodano przebój “I’ll find my way home”. Przeboju z premedytacją nie załączam. Tytułowy utwór nawiązuje do gangsterskich filmów kina międzywojennego.  “State…” był później wzięty na warsztat przez Donnę Summer.

Wraca King Crimson - w nowej odsłonie. Na wokalu i gitarze Adrian Belew (który terminował u Franka Zappy) i Tony Levin na basie - współpracujący z Peterem Gabrielem. Muzyka odmienna od znanej nam uprzenio - ale nadal wspaniała. Więcej elektroniki (elektroniczna perkusja!) kompozycje trochę nawet punkowe…

Kraftwerk: wraca elektronika w niemieckim wydaniu. Teraz wydaje się bardzo minimalistyczna, taka surowa, ascetyczna. Być może tak będzie brzmiała muzyka, gdy zacznie ją komponować sztuczna inteligencja. To znowu znaczący krok w produkcji muzyki i wykorzystaniu cyfrowych narzędzi.

Rush dalej prze w górę. Niektórzy uważają ten album szczytowe osiągnięcie tego kanadyjskiego tria. Miałem trudności, które utwory wybrać, bo wszystkie dobre. Wziąłem pierwszy, środkowy i ostatni. Nieco krótsze niż do tej pory, bardziej podatne do grania w radiu. A to przyniosło duży sukces komercyjny. Wspaniała płyta!

Nie opuszczamy Kanady… Saga to ewenement - bardziej znana jest za granicą - np. w Niemczech - niż u siebie. To już czwarty album tego zespołu. Grupa świetnie łączy brzmienie gitary i syntezatora - czasami jednoczesne, czasami w sekwencji. Dobry, mocny głos Michaela Sadlera też ich wyróżnia. Grupa gra do dziś, ale to chyba ich szczytowe osiągnięcie.